In 1970 maakte ik, via een maandenlange voettocht doorheen Zweeds- en Noors Lapland, voor het eerst kennis met de magie van het uitgestrekte lege land. In 2005 keerde ik naar mijn eerste liefde terug om er, ieder jaar opnieuw, maanden te verblijven. Ik dool, eens te meer verlost van mensenoverlast en consumptiedwang, door een no-nonsens biotoop.
Mijn Laplandse realistische reeks schilderijen en tekeningen legt sporen vast van hij en zij die nooit of ooit voorbij kwamen. Sporen van de verkrotte mens. In deze recente reeks huldig ik het lege land, als symbool van de overwinning van de natuur op de cultuur.
‘Een schilder trekt op papier en in de verf het spoor van de geest.’
Een reeks tekeningen en schilderijen heeft Lapland als thema (vanaf 2005), verzameld in volgende boeken:
Lapland, op de terugweg, Lapland, het grenzeloze land en Lapland, het lege land